Hoi lieve lezer,
Allereerst excuses dat er gisteren niks online is gekomen, de stress van de examens was iets meer dan ik had voorspeld.
Vandaag een artikel over faalangst, een verschijnsel die toch een heel groot deel van mijn leven tot op de dag van vandaag beïnvloed. Allereerst zal ik jullie een beetje informatie geven over faalangst. Faalangst is een verschijnsel waardoor prestaties
verslechteren doordat ze onderdruk komen te staan door negatief denken.
Faalangst kan alleen ontstaan bij mensen die weten hoe het is om te falen, ze
zijn bang om dezelfde ervaring opnieuw te beleven. Faalangst wordt ook wel atychifobie genoemd. Ernstige vormen van
faalangst worden tot de groep angststoornissen gerekend. Er zijn 5 algemene types van faalangst:
- Twijfel type, het twijfeltype neemt zichzelf in twijfel en denkt voor dat de taak is uitgevoerd al dat het een mislukking word. Vaak zijn deze mensen doemdenkers.
- Extreem-onafhankelijke type, het extreem onafhankelijke type wil graag bewijzen dat diegene alles alleen kan doen, hulp vragen word gezien als falen. Als iets zelfstandig niet lukt word dit als slecht ervaren.
- Extreem-afhankelijke type, dit type zal altijd om bevestiging en hulp vragen, schuld wordt vaak op andere afgeschoven.
- Prestatie type, bij het prestatie type draait alles om presteren, continue bezig zijn met het beste uit zichzelf halen. Als dit niet lukt word dit type vaak ongelukkig. Dit type is een harde werker en is altijd goed voorbereid
- Isolatie type, dit type heeft niet echt de motivatie meer om te presteren want in zijn of haar mening lukt dit toch niet. Vaak treed hier de angst voor het presteren zelf op, werken staat gelijk aan angst.
Jullie vragen je misschien ondertussen wel af wat dit met mijn leven te maken
heeft. Ik ben een typisch gevalletje van faalangst. Noem het woord presentatie
en ik begin al te trillen en mijn buik doet pijn. Soms is het in mijn ogen iets dat
me heel erg belemmerd. Cognitieve vaardigheden zijn bijvoorbeeld niks voor mij
maar ook bij bijvoorbeeld een dans optreden krijg ik het nu al Spaans benauwd
hoewel de voorstelling pas over meer dan een maand is. Niemand van
mijn familie of vrienden komt, niet omdat ze niet willen, dat zeker niet.
Ik ben bang om mijn vrienden en familie teleur te stellen, en ook al zeggen ze
dat ik dat toch niet doe. Ik heb het gevoel van wel en dat gevoel kan ik moeilijk
overkomen. Mijn angst zit zich niet in de dingen die uitgesproken worden, mijn
angst zit hem in de dingen die mensen juist niet zeggen. Ik ben altijd bang dat
mensen dingen niet zeggen omdat ze me geen pijn willen doen, maar dan toch
negatief denken.
Wat vinden jullie met faalangst en hebben jullie er zelf ervaring mee? Laat het me
weten!
XX Saar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten